Evcil Hayvan Sahiplenme Tutkusunun Tehlikeleri: Nuh Sendromunun Gerçekleri

Hayvan biriktirme bozukluğu olarak bilinen bu hastalık büyük bir tufandan kurtulmak amacıyla büyük bir gemi inşa eden ve birçok hayvanı toplayan Nuh Peygamber’den sonra “Nuh Sendromu” olarak adlandırılırmış.

Hayvan biriktirme konusunda pek çok insan bilgi sahibi değil. Ancak ‘Nuh Sendromu’ çoğu ülkede yaygın olarak görülen bir halk sağlığı sorunu.

Hayvan biriktirme, çok sayıda hayvanın biriktirilmesiyle birlikte en temel beslenme, hijyen ve veteriner bakım standartlarının sağlanamaması olarak tanımlanabilir. Biriktiriciler tamamen pislik içinde yaşarlar. İdrar ve dışkılar duvarları ve zeminleri lekeleyebilir hatta ev hijyenik olmayan koşullar nedeniyle bozulmuş olabilir.

Genellikle, evdeki insanlar ve hayvanlar ciddi tıbbi rahatsızlıklardan muzdarip olabilir ve ne yazık ki genellikle yeterli tıbbi tedaviyi almazlar.

ABD’de her yıl yaklaşık iki bin yeni hayvan biriktirme vakası tespit edilmektedir. Ancak muhtemelen kapalı kapıların ardında daha fazla vakalar meydana gelmektedir.

Bir hayvan biriktirme vakasını gidermek için çoğu zaman, hijyen, yasal yaptırım ve hayvan kurtarma kuruluşlarının hepsi dahil olmalıdır. Hayvan biriktiricilere nadiren ruh sağlığı tedavisi sağlanır. Hayvanlar biriktirme evinden çıkarıldığında, kişi muhtemelen daha fazla hayvanı ‘kurtarmak’ için arayışa geçecek ve döngü yeniden başlayacaktır.

Amerikan Psikiyatri Birliği, ABD’deki yetişkin nüfusunun yüzde ikisi ila beşinin biriktirme eğilimi gösterebileceğini belirtiyor. Biriktirilen hayvanlar arasında en yaygın türler ise kediler ve köpekler, ancak büyük çiftlik hayvanları da dahil olmak üzere her türlü hayvanı biriktiren mevcut.

Yetmiş bir hayvan biriktiricisinin incelendiği bir çalışmada, vakaların yaklaşık yüzde seksen ikisinde sinde kediler, yüzde elli beşinde köpekler, yüzde on yedisinde kuşlar, yüzde altısında sürüngenler, yüzde on birinde küçük memeliler, yüzde altısında atlar ve yüzde altısında sığırlar, koyunlar veya keçiler bulunmuştur.

DSM-5’e göre, biriktirme bozukluğu olan insanların yaklaşık yüzde yetmiş beşinin eşzamanlı duygu veya anksiyete bozuklukları vardır. Bazı klinisyenler, biriktirme davranışının obsesif-kompulsif ve ilişkili bozukluklar, delüzyonel bozukluklar, major depresif bozukluk, sosyal anksiyete bozukluğu ve yaygın anksiyete bozukluğu gibi semptom olabileceğini öne sürmektedir. Diğerleri, biriktirmenin sevdiklerinin ani ölümü gibi travmatik bir olaya karşı uyumsuz bir baş etme tepkisi olarak ortaya çıkabileceğine inanmaktadır.

Tipik (ancak kesin olmayan) bir hayvan biriktiricisinin profili, altmış yaşının üstünde, bakımında kırktan fazla hayvanı bulunan ve yirmi yıldan fazladır hayvan biriktiren bir kadındır.

Hayvan biriktirme, temel motivasyon nedeniyle nesne biriktirmekten daha karmaşıktır. Lockwood, burada üç temel türden bahsediyor: Aşırı Yüklenmiş Bakıcı, Kurtarma Biriktiricisi ve Sömürücü Biriktirici.

İlk iki tür (Bakıcı ve Kurtarma), ‘Kurtarıcı Kompleksi’ içeren bir sanrılı bozukluk yaşayabilirler.

Çevrelerindeki hastalık ve kötüleşen koşullara rağmen, hayvanlara yardım ettiğine gerçekten inanırlar.

Aşırı Yüklenmiş Bakıcı (AYB), bir hayvan bakımı sorununu inkar etmek yerine genellikle azaltma eğilimindedir. Genellikle, bu, kişinin sağlık, ekonomik, sosyal, tıbbi veya kariyer durumunda önemli bir değişiklikten kaynaklanır. AYB, genellikle bakımındaki hayvanlara güçlü bağlar hisseder ancak, eskiden yaptıkları gibi onlara bakamazlar ve bu da bakımın kötüleşmesine neden olur.

Aşırı yüklenmiş bakıcı genellikle sosyal olarak izole edilmiştir ve çoğu biriktiriciyle kıyaslandığında işbirliğine açıktır. Bu durumlarda, genellikle yetkililerin katılımını konut hijyeninin ihlali veya kamu rahatsızlık yönetmeliklerinin ihlali ile sınırlarlar.

Kurtarma Biriktiricisi (KB), hayvan biriktirmenin en büyük ve en yaygın alt türüdür. Kurtarma Biriktiricileriyle ilgili vakalarda, birey duygusal olarak tüm hayvanları “kurtarmaya” yönelir ve bir hayvan hastalıklı ve acı çekerken bile herhangi bir uyutma ihtimalini reddedebilir. Kurtarma biriktiricisi, zarar verdikleri konusunda kavrayış eksikliği nedeniyle müdahaleciler için bir zorluk oluştururlar, bu da yetkililerin müdahale etmeye çalıştığında işbirliği yapmamalarına neden olabilir.

Ayrıca hayvan kontrol ajanslarını, hayvanları bakımından uzaklaştırmaya çalıştıkları için düşman olarak görebilirler. Araştırmacılar, bu psikolojik koşulların neredeyse herhangi bir yasal veya mali sonuçtan bağımsız olarak tekrarlayan davranışı neredeyse garanti ettiğine inanmaktadır.

Sömürücü Biriktirici ise, muhtemelen eşzamanlı bir Antisosyal Kişilik Bozukluğuna sahip olabileceğinden dolayı yönetilmesi en zor olandır. Bu tür biriktirici, durumları hakkında kavrayışa sahip olabilir, ancak insanlara veya hayvanlara karşı empati eksikliği yaşar ve finansal kazançtan motive olabilir.

Hayvanlarına duygusal bağlılık eksikliği nedeniyle, hayvan biriktirme bozukluğu için tanısal kriterlere uymayabilirler. Sömürücü, geleneksel hayvan biriktirme tedavileri yerine antisosyal eğilimlerinin tedavisinden faydalanabilir.

Hayvan biriktirme vakalarında çoğu birey tedaviye karşı isteksiz ve dirençli olduğu için tedavisi en zor olan obsesfi kompulsif bozukluklardan biridir.

Yaygın olarak kullanılan yaklaşımlar arasında bilişsel davranışçı terapi (BDT), nüksü önleme ve zarar azaltma bulunmaktadır.

‘Nuh Sendromu’ olan kişiler fark edildiklerinde kötülenir ve toplum dışına itilirler. Böyle bir durumda karşılaşmamız durumunda göz önünde bulundurmamız gereken şey bunun bir yaşam tarzı değil tedavi gerektiren ciddi bir rahatsızlık olduğudur.

Eğer bu durumdan müzdaripseniz kesinlikle bir uzamana danışmanızı öneririz? Buyurun yorumlara 👇

Kaynak: https://onedio.com/haber/evcil-hayvan-sahiplenme-tutkusunun-tehlikeleri-nuh-sendromunun-gercekleri-1215526