Herkesin Konuştuğu Saltburn’ün Unutulmaz Performanslarının ve Sahnelerinin Ardındaki Şaşırtıcı Sırlar

Margot Robbie’nin LuckyChap Entertainment aracılığıyla Saltburn’ü ürettiğini bilmek, filmi takdir etme açısından benzersiz bir etki yaratıyor. Bu şirketi, kocasıyla birlikte kurduğu ve Barbie filmini aynı yıl yayınladığı bir şirket olarak da bilmek önemli. Variety’e göre Robbie’nin Barbie çekimlerini tamamlamasının ardından sadece iki haftalık bir ara vererek Saltburn setini ziyaret etmesi, kendisine Saltburn’ün yapım sürecine katılmadan önce ne kadar kısa bir iyileşme süresi tanıdığını anlamamıza olanak tanıyor. Robbie’nin aktif bir şekilde üretim yaparken bu şirketi yönettiğini düşündüğümüzde, bu büyük projeler arasındaki hızlı geçiş, LuckyChap’in çalışkanlığını takdir ettiriyor.

Vogue’a göre Barry Keoghan, rahatsız edici karakteri Oliver’ın beş ayrı versiyonunu oluşturmuş ve her birini ayrı defterlerde saklamış. Bu, karakterin filmde oynanırken daha derin boyutlar kazanmasına katkıda bulunuyor. Keoghan’ın Oliver her göründüğünde ses tonunu, fiziksel duruşunu ve tavırlarını bilinçli bir şekilde değiştirdiğini anlamak, dönüşümlerin ekran üzerinde nasıl ortaya çıktığını analiz etmemize yardımcı oluyor. Karakterinin gelişen motivasyonlarını izleme konusundaki yoğun bağlılığını sürdürmesi, Oliver’ın masumiyetten kötüye giden yolunu mükemmelleştirme amacını taşıyor ve izleyicilere bu defterlerin içine hangi kötü eylemlerin doldurulmuş olabileceği konusunda merak uyandırıyor. Bu nadir yöntem oyunculuk içgörüsü, Keoghan’ın katmanlı geçişlerini araştırmak için bile film bir kez daha izlenir.

Vanity Fair’e göre Jacob Elordi, Saltburn çekimlerini tamamladıktan hemen sonra Priscilla filminde rol alarak Elvis Presley rolü için her gece uzun Saltburn günleri boyunca otel odasında hazırlık yapmış. Ardışık çekim programlarının gün araları olmadan devam etmesi, Elordi’nin iki yoğun duygusal karakteri tam anlamıyla içselleştirme konusundaki aşırı bağlılığını vurguluyor. Hızlı geçen geçişler, her iki farklı performansta da nasıl gerçeklik parladığını açıklıyor. Oyunculuk sürecinin taleplerini takdir etmek, hazırlığın günün her saati tam anlamıyla içine dalmayı gerektiren, ekranlarda izlediğimiz şaheserlerin ortaya çıkış sürecini aydınlatır.

Harper’s Bazaar’a göre Saltburn Çekim Yerleri, 1770 yılından beri seçkin bir aile tarafından korunan Drayton House’un arazisinde gerçekleşti. 127 odası ve 700 yılı aşkın geçmişiyle Barok ihtişamıyla Drayton House, Saltburn filminin çekimine kadar kamunun göremediği bir yerdi. Film, £42.5 milyonluk bu malikanenin etkileyici duvarları ve kusursuz bahçeleriyle özünü yakaladı. Drayton House’un filmdeki rolünün ortaya çıkması, yüzyıllarca süren gizlilik ve aristokrat soydan gelen bir ortamdan kaynaklanan karakterlerin hak alma duygusunu vurgulayarak hayranlık uyandırıyor.

Saltburn’un bu alışılmadık çerçevesi, etkileyici bir sanat eseri izliyormuş gibi bir bağlamdan ziyade bir yabancılaşma hissi yaratıyor. Bu surreal bakış açısının kasıtlı seçimi, film izleme eylemini pasif bir deneyim olarak düşünmeye meydan okuyarak içsel bir düşünceye yol açıyor. Bu titiz format kararlarının derin etkisini anlamak, teknik zanaatın farkındalığını yeniden şekillendirirken hikayeleri de incelikli bir şekilde etkiliyor. Yakından incelendiğinde, Saltburn kendini kaza için yer bırakmayan ustaca yapılmış bir film olarak ortaya koyuyor ve yapısal seçimleri aracılığıyla varoluşsal rahatsızlığa odaklanmaya yönlendiriyor.

Saltburn’un final sahnesi başlangıçta Oliver’ın malikaneden geçtiği bir yürüyüşü tasvir etse de, daha sonra çıplak bir kutlama dansı olarak yeniden hayal edilmiş. Bu değişikliğin asıl amacı, izleyicinin empatisini Oliver’ın rahatsız edici bakış açısıyla ince bir şekilde uyumlu hale getirmekti. Variety’e göre 11 çekimde kaydedilen bu sahnede, başrol oyuncusu Barry Keoghan, zorluğuna rağmen, böyle açık bir koreografiye sahip bir rutinin performansının istenen tonla uygun olduğuna karar verdi. Her çekim iterasyonu, Oliver’ın insanlığını sergilemeye odaklanırken ifadesindeki kötücül incelikleri koruma üzerine odaklandı. Bu olağandışı yönetmenlik tercihi, sonuç olarak ahlaki çizgileri bulandırarak karmaşıklık eklemekte başarılı oldu.

Oliver’ın rahatsız edici banyo suyu içme görüntüsünün altında, oyuncu Barry Keoghan’ın çekim sırasında güvenliğini sağlamayı amaçlayan sıradan bir karışım bulunuyormuş. Business Insider’a göre gerçekten tehlikeli maddeler kullanmak yerine her çekim, yoğurt, süt ve su karışımına dayanıyormuş. Ancak, Keoghan’ın dizginlenmemiş performansı dört farklı içme çekiminden sonra üretim ekibinden sessiz bir hayranlık da kazanmış. Göreceli olarak basit bir simülasyon temeline sahip bir sahnede bile ustalıkla yapılmış olması eseri daha da taktir etmemizi sağlıyor.

Variety’e göre, aslında Saltburn’un en ürkütücü sahnelerinden biri, başlangıçta hayal edilen vizyondan saparak, oyuncu doğaçlamasının spontane bir ürünüymüş. Takıntının portresini yoğunlaştırmak isteyen Barry Keoghan, riskli yöntemleri denemek için kapalı bir set istemiş. Önemli anların bazen detaylı planlamadan ziyade performanslardan kaynaklanabileceğini fark etmek, yaratıcı sürecin öngörülemeyen yönlerine duyulan takdiri arttırıyor. Daha büyük bir gerçeklik elde etmek için içgüdüye güvenmenin cesur bir katkı olduğunu bilmek, Keoghan’ın cesur katkısına duyulan hayranlığı pekiştirir. Saltburn’den kalıcı olarak hafızamıza kazınmış olan bu büyük sahnenin anlık ilhamın kıvılcımlarından başladığını anlamak gerçekten hayranlık uyandırıyor.

Geri planda kalan bu detaylar hakkında ne düşünüyorsun? Yorumlarda buluşalım 👇